استاد سید جمال ترابی طباطبائی، محقق و سکه شناس معاصر آذربایجان در سال ۱۳۰۴ هجری شمسی در محله مهاد مهین تبریز متولد شده اند. تحصیلات ابتدائی را تا کلاس سوم در دبستان تمدن و بقیه را تا آخر دوره اول متوسطه در دبیرستان رشدیه و دوره دوم متوسطه را در دبیرستان فردوسی به پایان برده، بلافاصله عازم تهران شده و از سال ۱۳۲۶ تا ۱۳۳۰ شمسی در رشته تاریخ جغرافیا و علوم تربیتی در دانشسرای عالی مشغول به تحصیل شده اند. سپس به استخدام وزارت آموزش و پرورش درآمده و مشغول تدریس می شود. استاد در شناختن مسکوکات و خواندن آنها مهارت خاصی دارد. تحقیقات و تالیفات ذیل از آثار ایشان می باشد: آثار باستانی آذربایجان- نقش ها و نگاشته های مسجد کبود تبریز- نسب نامه شاخه ای از طباطبائی های تبریز- سکه های اسلامی دوره ایلخانی و گورگانی- سکه های اسلامی از حمله عرب تا حمله مغول- سکه های شاهان اسلامی ایران -سکه های آق قویونلو و مبنای وحدت حکومت صفویه در ایران- سکه های ماشینی ایران و مقدمه ای بر سکه شناسی
دکتر محمدعلی مولوی
از فاضلان آذربایجانی معاصر دکتر صادق رضا زاده شفق از فاضلان آذربایجانی معاصر که بسال ۱۸۹۲ (۱۳۱۰ه . ق) در تبریز متولد شده، استاد دانشگاه تهران، عضو پیوسته فرهنگستان ایران و چندین دوره نماینده مجلس بوده است. وی از آزادیخواهان دوران مشروطیت و از دشمنان استبداد و روسیه تساری بود. در تبریز روزنامه شفق را انتشار می داد و در برلن مقالات سیاسی و پژوهشی می نوشت در ایام بلوای تبریز، از موسسان فوج نجات برای نجات، از استبداد که در مدرسه امریکائیان تبریز تشکیل شده بود می باشد و مترجم معلم جوان آمریکایی مقتول « مستر هوارد باسکرویل » بود. تالیفات او زیاداند از جمله : تاریخ ادبیات ایران، رساله اقتصاد، رساله راه رهایی ایران، فرهنگ شاهنامه، ایران از نظر خاورشناسان و همچنین ترجمه هایی چند دارند. دکتر شفق را بیشتر بعنوان استاد ادبیات و سیاستمدار می شناسند ولی از فن شاعری بی بهره نیستند. آثار منظومش در حد اعلای فصاحت و بلاغت است.
حیدر رجوی از ریاضیدانان ایرانی است که اکنون در آمریکای شمالی زندگی میکند. وی زاده ۲۷ دی ۱۳۱۳ شهر تبریز است . او مدرک کارشناسی را از دانشگاه تهران گرفت و پس از آن به آمریکا مهاجرت کرد. پس از گرفتن مدرک دکتری برای مدت کوتاهی دوباره به ایران بازگشت و در دانشگاه پهلوی (شیراز) به آموزش و پزوهش پرداخت. در سال ۱۳۵۲ برای همیشه به آمریکا مهاجرت کرد. زبان مادری رجوی ترکی است. رجوی زبان و ادبیات پارسی را بسیار دوست دارد و دارای دانشی در خور در ادبیات پارسی است. برادرش نیز از چکامه سرایان پارسی گوی است. رجوی پیشتر خواهان تحصیل در رشتهٔ زبان و ادبیات پارسی بوده است. پزوهشهای رجوی بیشتر در رشتهٔ جبر است. گرامیداشت هفتاد سالگی ایشان همراه بود با چاپ یک ویژه نامه (شمارهٔ ۳۸۳ سال ۲۰۰۴) از مجله "جبر خطی و کاربردهای آن". در این یادواره چندین متخصص در رشته جبر درباره رجوی و پژوهشهایش مقاله نوشته و چاپ کرده اند.
پرفسور سید حمید مولانا در سال۱۳۱۵ شمسى در خانواده اى روحانى در تبریز متولد شد. مولانا پس از پایان تحصیلات در رشته اقتصاد دانشگاه تهران در سال ۱۳۳۷ توانست از دانشگاه «نورت وسترن» شیکاگو که یکى از دانشگاه هاى برجسته آمریکاست، بورس تحصیلى دریافت کند. و در رشته هاى علوم سیاسى و بین المللى و اقتصاد و ارتباطات از این دانشگاه دکترا دریافت کند. او اولین دکترای این رشته را در ایران و نخستین دانشجوی خارجی درآمریکا بود که دوره دکتری این رشته را درآن کشور به پایان رسانیده است . حمید مولانا درسال ۱۳۴۷ رشته ارتباطات بین الملل و بخش مطالعات عالى ارتباطات جهانى را در واشنگتن تأسیس کرده و در طول این مدت، ریاست آن را به عهده داشته است.پروفسور مولانا درتأسیس و توسعه برنامه هاى ارتباطات جهانى بسیارى از دانشگاه هاى جهان سهیم بوده و بسیارى از کشورها از جمله چین، استرالیا، انگلستان، اسپانیا، هند، مصر و مالزى از الگویى که او در دانشگاه امریکن پایه گذارى کرد، اقتباس کرده اند. آثار : نگارش مقالات بسیار در حوزه ارتباطات نوین ،رسانه و مطبوعات در نشریات معتبر جهانى ـ تألیف کتب بسیار مرجع در حوزه مطالعات عالى ارتباطات جهانى و ارتباطات نوین ـ ترجمه چند اثر به فارسى از جمله: ارتباطات جهانى در حال گذر، پایان چند گونگى و الگوى مطبوعات و رسانه هاى اجتماعى جوائز و نشانها : درفروردین ماه ۱۳۸۱ بزرگداشتی برای تجلیل ازخدمات پرفسور حمید مولانا درشیرنئواورلئان درآمریکا تشکیل شد و درحضور بیش ازدو هزار تن از دانشمندان جهان ، از خدمات علمی وی تقدیربه عمل آمد . آثار نیم قرن این دانشمند ایرانى مورد نقد و بحث قرار گرفت و از خدمات فرهنگى و آکادمیک وى در سطح جهانى تجلیل به عمل آمد. مولانا اکنون نیز عضو هیأت علمى دانشگاه امریکن واشنگتن است. حمید مولانا در رشته ارتباطات تنها ایرانى با بالاترین درجه آکادمیک این رشته است
پرویز جبه‌دار مارالانی متولد سال ۱۳۲۰ در تبریز به عنوان یکی از چهرههای شاخص مهندسی برق در ایران شناخته میشود. وی تحصیلات کارشناسی خود را در سال۱۳۴۲ در دانشکده فنی دانشگاه تهران با کسب رتبه اول در رشته الکترومکانیک به پایان رساند. پس از آن با کسب بورس تحصیلی، تحصیلات خود را در دانشگاه کالیفرنیا-برکلی تا مقطع دکترا ادامه داد. سپس در آزمایشگاههای بل مشغول به کار شد که پس از مدتی ترجیح داد به ایران برگردد و به عنوان استاد دانشکده فنی دانشگاه تهران به کار مشغول شود. پرویز جبه‌دار چندین کتاب در ضمینه مهندسی برق تالیف کردهاست که از اکثر آنها (به خصوص کتاب مدارهای الکتریکی، دو جلد) در دانشکدههای مهندسی برق ایران به عنوان مرجع استفاده میشود. همچنین دو عدد از این کتب («روشهای کامپیوتری طرح و تحلیل مدار» و «سیستمهای کنترل نوین»در سالها ۱۳۶۷و ۱۳۷۰ به عنوان کتاب سال جمهوری اسلامی معرفی گشتهاست. وی به عنوان استاد ممتاز و نمونه دانشگاه تهران و به عنوان اولین چهره ماندگار در رشته مهندسی برق نیز انتخاب شده است او عضو فرهنگستان علوم ایران، شورای انتشارات دانشگاه تهران، هیأت مدیره انجمن مهندسان برق و الکترونیک ایران، کمیته مهندسی برق شورایعالی برنامه ریزی و سرپرست کمیته علمی رشته مهندسی برق، المپیاد علمی دانشجویی و...نیز بودهاست.
نامدارترین ریاضیدان معاصر ایران پروفسور هشترودی فرزند شیخ اسماعیل هشترودی از رهبران مشروطه ، در سال ۱۲۸۶ خورشیدی در شهر تبریز دیده به هستی گشود. در نوباوگی همراه خانواده اش به تهران رفت و بعد از تحصیلات مقدماتی وارد دارالفنون گردید. مدتی به تحصیل پزشکی پرداخت ولی آن را رها کرده ، برای تحصیل در رشته مهندسی مکانیک عازم پاریس شد ، چون این رشته را نیز با ذوق خود سازگار ندید به تهران بازگشت و در رشته ریاضی لیسانس گرفت. سپس به فرانسه برگشت و موفق به گرفتن دکترای ریاضی گردید. پروفسور هشترودی از سال ۱۳۲۰ در دانشگاههای تهران به تدریس مشغول شد و علاوه بر استادی ریاست دانشکده علوم را نیز به عهده داشت. این دانشمند پرآوازه ایران تا آخر عمر به مطالعه و تحقیق پرداخت. او در زمینه ادبیات نیز ید طولانی داشت. در شهریور ۱۳۵۵ در تهران درگذشت. پروفسور هشترودی را در زمان خود جزو ۵۰ ریاضی دان برتر جهان می شمردند. از وی کتابهای زیادی به یادگار مانده است ازجمله: نظریه اعداد، سایه ها، دانش و هنر، تمرین های ریاضیات مقدماتی، سیر اندیشه بشر. تخصص پروفسور هشترودی در زمینه هندسه دیفرانسیل بود. مهمترین اثر علمی نگاشته شده توسط محسن هشترودی، پایاننامه دکترای او در زمینه هندسه دیفرانسیل است، که در آن یکی از مدلهای ریاضی استادش (کارتان) را تعمیم داد که امروزه به نام «اتصال هشترودی » (Hachtroudi Connection) شناخته میشود. او در طول زندگی حرفهای در ایران چند مقاله کوتاه علمی نیز منتشر کرد. جدای از پژوهش علمی، پروفسور هشترودی به عنوان یک متفکر منتقد و ریاضیدان نامدار ایرانی، دارای اهمیت نمادین و شخصیتی اثرگذار در جامعه علمی معاصر ایران بوده است.
پروفسور رحیم رحمان زاده رئیس مرکز بین المللی جراحی مفاصل و استخوان برلین و پایه گذار جراحی مدرن ارتوپدی و تروماتیک ارتوپدی در سطح بین المللی متولد۲۲ خرداد ۱۳۱۲ در شهرستان شبستر است. یکی از مهمترین متدهای جراحی وی، ارائه و گسترش نظریه کاشتن اعضاء می باشد. وی در ۱۸ سالگی به ترکیه رفت و تحصیلات پزشکی عمومی خود را در استانبول ترکیه گذراند. پس از آن برای تکمیل تحصیلات تخصصی خود در رشته جراحی عمومی و جراحی تصادفات ارتوپدی راهی آلمان شد. رحمان زاده در دانشگاه ماینزبه مقام پروفسوری نایل آمد و از سال ۱۹۷۳ ریاست کرسی جراحی دانشگاه برلین را برعهده گرفت. او به عنوان پایه گذار جراحی مدرن ارتوپدی، تکنیک های جراحی خاص در این رشته را ابداع کرد. پروفسور رحمان زاده درحال حاضر به عنوان پرزیدنت سمینارهای اروپایی و جهانی مقام پرزیدنتی جمعیت جراحان ارتوپدی تصادفات و سوانح، جمعیت جراحان پلاستیک آلمان و جمعیت جراحان عمومی این کشور را نیز برعهده دارد. این همه در حالی است که تاکنون هیچ تبعه خارجی موفق نشده است به این مدارج علمی در کشور آلمان دست یابد. وی همچنین برنده جایزه جراحی و دارای مدال درجه یک لیاقت از رئیس جمهوری آلمان به واسطه نوآوری های مهم و بدیع در رشته ارتوپدی است. از پروفسور رحمان زاده تاکنون مقالات، تا لیفات و کتب متعددی در زمینه ارتوپدی چاپ و منتشر شده است. وی اکنون مدیر مرکز بین المللی عمل جراحی مفصل و استخوان در برلین می باشد. انتشارات بیش از ۳۵۰ مقاله و نزدیک به ۳۵۰ کتاب، مقاله و جزوات علمی
پرفسوریحیی عدل در سال ۱۲۸۷ هجری خورشیدی در شهر تبریز که رستنگاه شخصیت های اثر گذار در تاریخ ایران است ، در خانواده ای برخوردار و توانمند ، به دنیا آمد . وی به زودی عازم کشور فرانسه شد و تحصیلات متوسطه و دانشگاهی را در آنجا کسب کرد . وی اولین انترن دانشگاه پزشکی پاریس بود . در سال ۱۳۱۷ (۱۳۹۸ میلادی ) پایان نامه درجه دکتری خود را در باب آدنوپاتی سلی تدوین نمود . استاد عدل در سال ۱۳۱۸ به ایران برگشت و منشأ خدمات علمی بزرگ از جمله تربیت صدها متخصص و جراح ایرانی گردید . اولین محل خدمات ایشان پس از پایان دوره سربازی ، بیمارستان سینای تهران بود که ایشان مسئولیت بخش جراحی آنجا را بر عهده گرفتند. مرحوم عدل در آغاز ، به انواع جراحی ها از جمله جراحی قفسه صدری اهتمام ورزید . درمان جراحی دمل های ریه و بیماری های جنب ، قبل از ایشان در دانشکده پزشکی و دارالفنون تدریس می شد . ولی در زمان ایشان شکل علمی و تازه تری به خود گرفت . عدم آشنایی با بیهوشی مدار بسته در آن دوران ، مانع اصلی عمل توراکوتومی بود ولی مرحوم عدل با استخدام فردی فرانسوی که قادر به انجام بیهوشی مدار بسته بود ، اولین جراحی ها را با این روش در بیمارستان سینا انجام داد . گروه اول شاگردان وی نیز گاهگاهی اقدام به این کار می کردند . استاد عدل به لزوم تخصصی بودن و تمرکز جراحی توراکس نیز آگاه بود . بزرگترین هنر ایشان آن بود که ترس جراحان را از عمل جراحی زایل کرد و به آنها اعتماد به نفس داد . از مرحوم استاد عدل ، دهها کتاب و مقاله علمی معتبر به جای مانده که به عنوان مراجع ارزشمند علمی مورد استفاده دانش دوستان قرار می گیرد . سرانجام این مرد بزرگ ، در بهمن ماه ۱۳۸۱ در تهران چشم بر جهان فانی بست
محمود آخوندى حقوقدان و حقوق پژوه در بیست و سوم اسفندماه سال ۱۳۱۲ در شهرستان اهر دیده به جهان گشود. وى هنوز پنج ساله نشده بود که پدرش دارفانى را وداع گفت و مادرش که یک زن تحصیلکرده در زمینه علوم دینى بود عهده دار تربیت وى شد. محمود آخوندى تحصیلات ابتدایى خود را در شهرستان اهر آغاز کرد و براى آموزش دوره متوسطه ۶ساله به تبریز رفت. بعد در رشته حقوق قضایى وارد دانشگاه تهران شد و پس از اخذ لیسانس قضایى راهى کشور سوئیس شهر نوشاتل شد. آخوندى در رشته حقوق جزا پایان نامه دکتراى خود را با فرانسوا کلر گذراند که پایان نامه اش در باره حقوق جزاى اسلامى و تأثیر آن در حقوق جزاى ایران در سال ۱۳۴۰ بود. با این همه امروزه دانشجویان و اساتید حقوق و قضا، او را به خاطر کتاب ۱۰جلدى آیین دادرسى کیفرى اش مى شناسند. کتابى که به زعم خودش: طى سالها مطالعه در کشورهاى مترقى جهان و تحقیق در روشهاى دادرسى کیفرى آنها و مدتها اشتغال به امر قضا و تدریس در دانشکده هاى حقوق تهیه شده است. مسئولیتها : عضویت در هیأت علمى دانشگاه هاوایى ، معاون آموزشى دانشکده حقوق دانشگاه شهید بهشتى (ملى سابق) ، مسؤول پارلمانى دادگسترى تهران رئیس دادگاه جنحه ، رئیس دادگاه استان تهران ، رئیس دادگاه جنایى و استاد حقوق دانشگاههاى تهران، شهید بهشتى و... مهمترین اثر تألیفى او کتاب آیین دادرسى کیفرى است که در ده جلد منتشر شده است
دکتر سعید مالک (لقمان الملک)، از اهالی آذربایجان، فرزند میرزا عیسی خان امین مالیه تبریز و از طرف مادر نوه میرزا محمد فخدالاطباء حکیم باشی مظفرالدین شاه می باشد. تولد او در ۱۲۶۷ش در تبریز اتفاق افتاد. پس از انجام تحصیلات مقدماتی در مدرسه لقمانیه تبریز و مدرسه فرانسوی ها عازم پاریس شد و از ۱۲۸۴ تا ۱۲۹۰ در پاریس اقامت نمود و در رشته جراحی متخصص شد. پس از مراجعت به ایران با درجه سلطانی(سروانی) پزشک ژاندارمری گردید و مدارج نظامی و اداری را تا ۱۳۰۰ش پیمود و درجه سرهنگی گرفت و مدتی نیز رئیس صحیه ژاندارمری بود. در ۱۳۰۱ با درجه سرتیپی رئیس بهداری ارتش شد. پنج سال بعد به معاونت فنی وزارت داخله و رئیس صحیه کل مملکتی رسید و مدتها در آن سمت باقی بود. بعد از شهریور ۲۰ برای اولین بار در کابینه ساعد به وزارت بهداری معرفی شد و این سمت را در دو کابینه حکیمی و کابینه های بیات و صدر عهده دار بود. در انتخابات دوره اول سنا شرکت نمود و سناتور انتخابی شد و تدریجا در ادوار دوم،سوم، چهارم و پنجم سنا نیز عضویت داشت و مدتی نیز نایب رئیس مجلس سنا بود و در فترت بین دوره سوم و چهارم پس از فوت صدر به سرپرستی مجلس سنا تعیین شد. در دوره آخر مجلس سنا همواره ریاست سنی را بر عهده می گرفت. آقای دکتر مالک علاوه بر مشاغل اداری و سیاسی مدت ۳۵ سال در مدرسه طب و دانشکده پزشکی تدریس می نمود و مقام استادی داشت و در اواخر نیز استاد ممتاز شد. دارای تألیفاتی در رشته پزشکی می باشد و عده زیادی از اطباء کشور از شاگردان او بوده اند، مدتی هم نایب رئیس جمعیت شیر و خورشید سرخ بود. دکتر سعید مالک در ۱۲۹۸ از طرف سلطان احمدشاه لقب لقمان الملک گرفت و قریب سی سال از جراحان درجه اول تهران بود و با داشتن مشغله زیاد عصرها از بیماران عیادت می کرد و در حد توانائی خود از مساعدت نیز دریغ نمی نمود. وی دارای نشانهای متعدد علمی و درباری بود و در غالب کنگره های پزشکی در دنیا شرکت داشته است. وفات او در ۱۳۵۰ اتفاق افتاد.
به سال ۱۳۲۶ هـ . ش در خانواده ای فرهنگی در تبریز چشم به جهان گشود . مدرک لیسانس را از دانشگاه فنی تبریز اخذ کرد و به دلیل احراز رتبه اول و دریافت بورس از طرف دولت به انگلیس رفت و دوره فوق لیسانس و دکترا را در دانشگاه امپریال کالج لندن گذراند. در سال ۱۳۵۳ به ایران بازگشت و از آن زمان تاکنون به تدریس ، تحقیق و پژوهش مشغول است. حاصل این دوران ، حدود ۱۲۰۰ مقاله و ۲۳ کتاب است که سه جلد از آن به زبان انگلیسی است. وی در دانشگاه برلین و دانشگاه اسن آلمان در سالهای ۱۳۶۲ و ۱۳۶۵و ۱۳۷۴ تدریس کرده است وی درسال ۱۳۶۳ به مرتبه استادی رسید و عضو بسیاری از انجمن های داخلی و خارجی پیرامون عمران و سازه ها است.کتاب "تحلیل سازه ها" علی کاوه در دوره اول کتاب سال جمهوری اسلامی ایران از طرف وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوان کتاب سال برگزیده شد. وی عضو پیوسته در فرهنگستان علوم جمهوری اسلامی ایران و بسیاری دیگر از مجامع علمی کشور و بین المللی است. تحقیق، مطالعه و تالیف آثاری پیرامون مقاومت مصالح، تحلیل سازه ها، پایداری سازه و .. از امور مورد علاقه ای است که علی کاوه را به خود مشغول داشته است. علی کاوه در مهندسی عمران بیشتر دیدگاه تحلیلی دارد و اکثر کارهای وی به تحلیل انواع عناصر و ارکان سازه ها می پردازد.
میرزا ابوالقاسم فیوضات از تبریزیان پاکدامن ، آزادی خواه ، وطن پرست و از خادمان به فرهنگ است. فرهنگی پرتلاش، روزنامه نگار و نویسنده انقلابی، نماینده مجلس و مرد خیر، در ۱۲۶۶ ش در تبریز چشم به جهان گشود. تحصیلات ابتدائی خود را در مکتب های علوم دینی آغاز کرد و بعد وارد مدرسه شد . پس از فراغت تحصیل در همان مدارس به شغل معلمی پرداخت . در ۱۳۲۶ ق مدرسۀ فیوضات را تأسیس کرد و مدتی نیز مدیر مدرسه بود در قیام «خیابانی» از نزدیکان وی و از پیشروان آزادی خواهی بشمار می رفت .روزنامه « تجدد» را باتفاق هم انتشار می دادند و به نویسندگی در آن میپرداخت. در ریاضی متبحر بوده تالیفات ارزنده از جمله : الفبای ذهنی و شرح ارشاد الحساب از او است . مدتی وزیر فرهنگ بود و در دوره چهارم از تبریز بنمایندگی مجلس شورای ملی برگزیده شد ، در مجلس یکی از مدافعات فرهنگ و توسعه آن در کشور شد. وی بر گردن آموزش و پرورش ایران بویژه آذربایجان حق بزرگی دارد. بالاخره پس از ۸۳ سال عمر که تماما در خدمات فرهنگی سپری شد در ۱۳۴۹ در تهران درگذشت.
دکتر محمد جعفر ملکوتی فرزند مرند و دانشمند برگزیده آکادمی علوم جهان سوم چهره مانده گار ایران ایشان متولد ۱۳۲۶ مدارک لیسانس و فوق لیسانس و دکترای خود را به ترتیب از دانشگاههای شهید چمران اهواز ( ۱۳۴۹ ) ، دانشگاه تهران ( ۱۳۵۳) و نبراسکای آمریکا ( ۱۳۵۶ ) با درجه عالی دریافت کردند. ایشان تا سال ۱۳۶۲ در دانشکده کشاورزی زنجان و از سال ۱۳۶۲ تاکنون در دانشگاه ترتیب مدرس تهران مشغول به تدریس و تحقیق می باشد.در سال ۱۳۷۵ استاد ممتاز کشور شدند و از سال ۱۳۷۵ با حفظ سمت ، سرپرست موسسه تحقیقات خاک و آب و مشاور وزیر جهاد کشاورزی در امر تولید و مصرف بهینه کودها می باشد
زنده یاد دکتر مهدی آمیغی فرزند مرحوم حاج صادق آمیغی (توتونچی) در سال ۱۳۱۲ در شهر تبریز و در یک خانواده مذهبی به دنیا آمد. نامبرده دومین و آخرین فرزند خانوادهاش بود. پدربزرگ ایشان (حاج احمد توتونچی "آمیغی") از تجار معروف و بسیار خیَر آذربایجان و پناه مظلومان و نیازمندان منطقه آذربایجان بوده اند .نامبرده پس از اخذ دیپلم دبیرستان فردوسی تبریز همراه پدر، مادر و تنها خواهرشان به منظور اقامت دائم عازم تهران شده و در سال ۱۳۳۱ به عنوان نفر اول کنکور دانشکده پزشکی و دامپزشکی دانشگاه تهران پذیرفته شدند. دکتر مهدی به دلیل علاقه شخصی در رشته دامپزشکی دانشگاه تهران ثبت نام نموده و مشغول تحصیل گردیدند . زنده یاد دکتر مهدی آمیغی با رتبه شاگرد اولی رشته دامپزشکی دانشگاه تهران را به پایان رساند . نظر به اینکه وزارت علوم کلیه فارغ التحصیلان رتبه نخست رشته های مختلف دانشگاه ها را جهت گذراندن دوره های تخصصی به خارج از کشور اعزام می نمود، مرحوم دکتر مهدی آمیغی نیز به کشور بلژیک اعزام و در دانشگاه معروف بروکسل به مدت سه سال مشغول گذراندن تخصص گردیدند. ایشان بلافاصله پس از اتمام تحصیلات به استخدام موسسه سرمسازی رازی در آمده و در موسسه مشغول به کار شدند. دکتر مهدی آمیغی از بنیانگداران بخش تب برفکی در موسسه سرمسازی رازی بوده و نزدیک به نیم قرن در ان موسسه در امر تحقیق، تولید و آموزش فعالیت نمودند. ایشان تحقیقات شایان توجهی در زمینه بیماری تب برفکی داشتند که بسیاری از مقالات و تحقیقات او به صورت سخنرانی در کنگرههای و سمینارها و یا چاپ در نشریات معتبر داخلی و خارج از کشور به زبانهای فرانسه و انگلیسی منتشر شده است. همچنین طرح های تحقیقاتی زیادی را در بهینهسازی و بهبود تولید واکسن تببرفکی انجام دادهاند که از جمله آنها میتوان به راهاندازی و تهیه کشت تعلیق و همینطور کشت انبوه سلولی و تهیه ویروس با استفاده از فرمانتور که برای اولین بار در ایران و به دست توانای ایشان صورت پذیرفت. با راهاندازی این روش تولید واکسن تببرفکی به صورت چشمگیر افزایش پیدا نمود تا در نهایت آرزوی کنترل و پیشگیری بیماری واگیردار و زیانبار تب برفکی در ایران امکانپذیر گردد. در عین حال ایشان همکاری نزدیک علمی با کشورهای اروپائی به ویژه موسسه مریو فرانسه در زمینه بیماری تب برفکی و تبادل اطلاعات مربوطه داشتند. زنده یاد دکتر مهدی آمیغی در تاریخ ۲۷/۴/۸۴ به علت عارضه قلبی در بیمارستان ایرانمهر دار فانی را وداع نمودند
