آیت الله العظمی سید شهاب الدین مرعشی نجفی در سال ۱۳۱۶ ق. / ۱۲۷۷ ش. در نجف به دنیا آمد. و شهاب الدین نام گرفت پدرش، آیه الله سید شمس الدین محمود مرعشی تبریزی (۱۲۷۹ ق. ـ۱۳۳۸ ق.) از فقها و مدرّسان علوم اسلامی نجف بود. آیه الله مرعشی نجفی دوران کودکی را در آغوش پر مهر خانواده سپری نمود و با تربیت اسلامی بزرگ شد. مادرش زنی پاک دامن و با ایمان بود . او در ۲۷ سالگی به درجه اجتهاد نایل آمد. در طول بیش از هفتاد سال تدریس در حوزه علمیه قم، شاگردان زیادی تربیت کرد که از آن جمله‌اند: سید محمود طالقانی، مرتضی مطهری، محمد مفتح، سید مهدی غضنفری خوانساری، سید محمدهادی غضنفری خوانساری، محمدرضا مهدوی کنی، محمد صدوقی. برخی فعالیت‌ها تأسیس مدارس علمیه یکی از فعالیت‌های وی بوده که مدرسه مهدیه، مدرسه شهابیه از جمله آنهاست. مرعشی نجفی در زندگی سیاسی خود نیز همواره از نهضت خمینی حمایت کرد و به افشای حکومت پهلوی پرداخت. او پس از انقلاب اسلامی ایران نیز همواره یار و یاور انقلاب اسلامی بود. مرعشی نجفی هرگز نتوانست به زیارت کعبه مشرف شود و می‌گفت: استطاعت و تمکن مالی که لازمه وجوب تشرف به خانه خداند کریم است، ندارم. (چون تمام درامد خود را صرف خرید کتب می‌کرد) آثار مشجرات آل رسول الله الاکرام یا مشجرات الهاشمیین و ملحقات الاحقاق از مهم ترین آثار چاپ شده مرعشی نجفی است. او بر ای نوشتن برخی کتب خود به کشورهای مختلفی سفر کرد و با دانشمندان و علمای ادیان مختلف به گفتگو نشست.
علامه طباطبایی در آخرین روز ماه ذیحجه سال ۱۳۲۱ هـ.ق در شاد آباد تبریز متولد شد، و ۸۱ سال عمر پربرکت کرد، و در صبح یکشنبه ۱۸ محرم الحرام سال ۱۴۰۲ هـ.ق سه ساعت به ظهر مانده رحلت کردند. اجداد علامه طباطبایی از طرف پدر از اولاد حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام و از اولاد ابراهیم بن اسماعیل دیباج هستند، و از طرف مادر اولاد حضرت امام حسین علیه السلام می باشند. در سن پنج سالگی مادرشان، و در سن نه سالگی پدرشان بدرود حیات می گویند و از آنها اولادی جز ایشان و برادر کوچکتر از ایشان بنام سید محمد حسن کسی دیگر باقی نمانده بود. سید محمد حسین به مدت شش سال (۱۲۹۰ تا ۱۲۹۶هـ.ش) پس از آموزش قرآن که در روش درسی آن روزها قبل از هر چیز تدریس می شد، آثاری چون گلستان، بوستان و ... را فراگرفت. علاوه بر آموختن ادبیات، زیر نظر میرزا علینقی خطاط به یادگیری فنون خوشنویسی پرداخت. چون تحصیلات ابتدایی نتوانست به ذوق سرشار و علاقه وافر ایشان پاسخ گوید، از این جهت به مدرسه طالبیه تبریز وارد شد و به فراگیری ادبیات عرب و علوم نقلی و فقه و اصول پرداخت و از سال ۱۲۹۷ تا ۱۳۰۴ هـ.ش مشغول فراگیری دانشهای مختلف اسلامی گردید. علامه طباطبایی بعد از تحصیل در مدرسه طالبیه تبریز همراه برادرشان به نجف اشرف مشرف می شوند، و ده سال تمام در نجف اشرف به تحصیل علوم دینی و کمالات اخلاقی و معنوی مشغول می شوند. علامه طباطبایی علوم ریاضی را در نجف اشرف نزد آقا سید ابوالقاسم خوانساری که از ریاضی دانان مشهور آن زمان بود فراگرفتایشان دروس فقه و اصول را نزد استادان برجسته ای چون مرحوم آیت الله نائینی(ره) و مرحوم آیت الله اصفهانی(ره) خواندند، و مدت درسهای فقه و اصول ایشان مجموعاً ده سال بود. استاد ایشان در فلسفه، حکیم متأله، مرحوم آقا سید حسین باد کوبه ای بود، که سالیان دراز در نجف اشرف در معیت برادرش مرحوم آیت الله حاج سید محمد حسن طباطبایی الهی نزد او به درس و بحث مشغول بودند. و اما معارف الهیه و اخلاق و فقه الحدیث را نزد عارف عالیقدر و کم نظیر مرحوم آیت الله سید علی آقا قاضی طباطبائی(ره) آموختند و در سیر و سلوک و مجاهدات نفسانیه و ریاضات شرعیه تحت نظر و تعلیم و تربیت آن استاد کامل بودند. ایشان در صبح یکشنبه ۱۸ ماه محرم الحرام، ۱۴۰۲ هـ.ق سه ساعت به ظهر مانده به سرای ابدی انتقال و لباس کهنه تن را خلع و به حیات جاودانی مخلع می گردند، و برای اطلاع و شرکت بزرگان، از سایر شهرستانها، مراسم تدفین به روز بعد موکول می شود، و جنازه ایشان را در ۱۹ محرم الحرام دو ساعت به ظهر مانده از مسجد حضرت امام حسن مجنبی علیه السلام تا صحن مطهر حضرت معصومه علیها السلام تشییع می کنند، و آیت الله حاج سید محمد رضا گلپایگانی(ره) بر ایشان نماز می گذارند و در بالا سر قبر حضرت معصومه علیها السلام دفن می کنند.
فقیه وعارف بزرگ آیت الله علی اکبر مرندی در سال۱۳۱۴ ق در یک خانواده علمی در شهرستان مرند به دنیا آمد ،ایشان پس از آغاز تحصیل وگذراندن دروس مقدماتی در زادگاه خویش عازم تبریز وسپس نجف اشرف شد . ومراحل عالی را سپری کرد مرحوم مرندی به مدت ده سال به همراه دوست صمیمی وهم حجره ای خویش علامه طباطبائی از محضر آیت اله سید حسین کوه کمری آیت الله باد کوبه ای ومرحوم آیت الله علی قاضی طباطبائی بهره مند شد.آیت الله مرندی علاوه بر تسلط کامل برفقه اصول در تفسیر وعرفان واحادیث اهل بیت «ع» نیز چیره دست بود وبزرگان حوزه علمیه قم ونجف مقام علمی ایشان را می ستودند آن عالم ربانی پس از از یک قرن عمر بابرکت سحرگاه روز سه شنبه ۱۹ فروردین سال۱۳۷۳ ش برابرباسال ۱۴۱۴ق .در حالیکه ذکر لا اله الا الله بر لب داشت دیده از جهان فروبست.
آیت الله رضا محمدی وند
محسن مجتهد شبستری (۱۳۱۶-شبستر) امام جمعه کنونی تبریز و نماینده رهبری در استان آذربایجان شرقی است. وی نماینده مردم استان آذربایجان شرقی و سخنگوی کمیسیون تحقیق مجلس خبرگان رهبری (دور چهارم) است.[۱] او در دورههای اول، دوم و سوم نیز نماینده مجلس خبرگان رهبری بوده و چهار دوره نماینده مجلس شورای اسلامی از تهران نیز بودهاست. او عضو شورای مرکزی جامعه روحانیت مبارز تهران نیز میباشد.[۲] وی فرزند میرزا کاظم و نوه ملا علیاشرف است که هردو از عالمان و فقهیان آذربایجان بهشمار میروند. از تألیفات او میتوان به تفسیر آیات عبادالرحمان و تفسیر سوره نمونه اشاره کرد.[۳] مجتهد شبستری یکی از بنیانگذاران جامعه روحانیت مبارز شناخته میشود. وی پیش از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، با افرادی نظیر مرتضی مطهری، سید محمد حسینی بهشتی و محمد مفتح رابطه داشت و در مبارزات سیاسی شرکت مینمود محسن مجتهد شبستری پس از پیروزی انقلاب اسلامی، بهعنوان مسئول کمیته انقلاب در منطقه ۶ تهران برگزیده شد. پس از آن نیز نمایندگی مردم این شهر را در دورههای اول، دوم، چهارم و پنجم مجلس شورای اسلامی برعهده گرفت. وی در ۳ خرداد ۱۳۷۴ خورشیدی امام جمعه تبریز شد و در سه دوره پیدرپی، نمایندگی مردم استان آذربایجان شرقی را در مجلس خبرگان رهبری عهدهدار شد. از دیگر مسئولیتهای مجتهد شبستری میتوان به عضویت در شورای عالی مجمع جهانی اهل بیت و هیئت تحقیق و کمیسیون آییننامه خبرگان اشاره کرد.[۳]وی بعداز آیتالله ملکوتی چهارمین امام جمعه ی تبریز به شمار می آید
شیخ عبدالحسین امینی در سال ۱۲۷۷ هجری شمسی در شهر تبریز پا به دنیا گذاشت، پدر وی از دانشمندان متقی و پرهیزگار زمان خود بود و عبدالحسین در کنار پدرش پرورش یافت و بعد از گذران مقدمات دانش ها در مدارس در محضر علمائی مانند سید محمد مولانا و سید مرتضی خسروشاهی و شیخ حسین، به فراگرفتن مراحل مختلف علوم اسلامی پرداخت. بعد از مدتی راهی نجف شد و در آنجا نزد استادان بزرگ به ادامه تحصیــل نشست، ازجمله سید محمد فیروزآبادی و سید ابوتراب خوانساری. مهم ترین مشخصه علامه امینی این بود که در اوان جوانی و زمانی که هنوز چند دهه باقی بـــود تا کتاب « القدیر » را به رشته تحریر درآورد، از علمای بزرگ و مراجع رده اول اجازه اجتهاد و اجازه روایت دریافت داشت. هنگامی که به زادگاهش تبریز در بازگشت، به مشاغل صنفی پرداخت و بسیار مورد توجه مردم بود. ولی از آنجهت که این شغل او را اقناع نمی کرد، بعد از زیارت نجف شروع به کار تالیف و تحقیق در آنجا کرد. مرحوم امینی در پاکی عمل و اخلاق اسلامی و صلاح نفس نیز عالمی بود برجسته و ربانی که کمتر کسی بدین مرحله رسیده است. علامه امینی نوه مولی نجفعلی مشهور به امین الشرع بود که وی جزو فاضلان و متقایان تبریز بود. او علاقه شدیدی به جمع آوری کلمات ائمه اطهار داشت و کارهایی هم کرده بود. به فارسی و ترکی شعر می سرود و نسبت این خاندان به « امینی » از همین لقب « امین الشرع» نیای آنان بود. علامه در سال ۱۳۵۵ هجری قمری نخستین تالیف خود را بنام « شهداء الفضیله »در نجف منتشر کرد. از تالیفات دیگر وی الغدیر ، تفسیر سروه حمد، ثمرات الاسفار، الغدیر فی الکتاب و السنه و الادب را می توان نام برد. از کارهای بزرگ وی همانا تاسیس کتابخانـه بزرگ نجف است بنام «مکتبه الامام امیرالمومنین العامه» و این کتابخانه جزو با ارزش ترین کتابخانه های علمی دنیای اسلام است . وی سرانجام بر اثر بیماری در تهران در روز ۱۲ تیرماه ۱۳۴۹ از جهان رخت بربست. پیکر وی بعد از چند روز به نجف حمل گشت و در کنار کتابخانه عمومی که خود موسس آن بود به خاک سپرده شد
محمدتقی جعفری تبریزی در مرداد ماه سال ۱۳۰۴[۲] در تبریز محله جمشیدآباد (تبریز) متولد شد. نام پدر وی کریم بود. شغل پدر وی نانوایی بود و به کار و تلاش علاقهای وافر داشت.وی درس نخوانده بود، ولی حافظهای بسیار قوی داشت و غالب سخنان پندآموز را به طرزی شیوا بیان می‌کرد. مادرش درسهای دبستان را در خانه به وی آموخت.
